Altijd maar doorgaan. Ik was me er niet van bewust dat ik eenzaam was. Zo leefde ik tot mijn 42e. Overal en nergens was ik, met name was ik op de vlucht voor mezelf.

Een vriend van mij komt uit Syrië. Hij woont nu vijf jaar in Maarssen met zijn vrouw en drie kinderen, waarvan de jongste in Nederland is geboren. Hij heeft op zijn 40e het Nederlandse paspoort gekregen.

Toen ik 21 was studeerde ik een half jaar in Noorwegen. Ik volgde daar ook een taalcursus. Eén van de mooiste Noorse woorden die ik leerde vind ik ‘ensomhet’.

Ik zag hem weinig in de buurt overdag. Hij had zijn onderneming, en daarvoor was hij voortdurend op reis. Zijn werk was veeleisend vertelde hij me jaren geleden.

Ik weet het maar ik schrik toch. Bijna de helft van onze inwoners is weleens eenzaam. Voor 7% daarvan, jong èn oud, is die eenzaamheid echt een probleem dat niet zomaar weg gaat. Maar cijfers zeggen me niet alles.

1 op de 5 mensen die gebruik maakt van de Wmo, de Wet maatschappelijke ondersteuning, voelt zich steeds eenzamer. Vooral ouderen geven aan zich eenzaam te voelen.

Een jongen van 15 kwam naar me toe en vertelde me dat hij eenzaam is geweest. Mijn hart brak. Hij zei het na afloop van een project over eenzaamheid op school. Het greep mij aan en ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen.

Onlangs sprak ik een vrouw uit Maarssenbroek. Ze vertelde mij dat ze naar de huisarts was geweest. Bij  de balie werd haar gevraagd hoe het met haar ging. De vrouw antwoordde dat het niet zo goed ging, dat ze zich vaak eenzaam voelde.